Σσσσσ… Μην μιλάς.
Μην ενοχλείς.
Μην προκαλείς.
Κράτα χαμηλό προφίλ.
Τα αυτιά σου ανοιχτά και το στόμα σου κλειστό.
«Παρακαλώ», «ευχαριστώ», «ναι», «αμέσως!»
Φυσικά και μπορώ! Φυσικά και θα το κάνω!
Έτσι μεγαλώνουν πολλά «καλά παιδιά».
Με το κεφάλι σκυφτό,
προθυμία και το «ναι» σε ετοιμότητα.
Πάντα ευγενικά.
Πάντα διαθέσιμα.
Πάντα «καλά».
Κι όμως… τα φαινόμενα απατούν.
Γιατί τα “καλά” παιδιά συχνά γίνονται πολύ καλά για να είναι αληθινά.
Πίσω από το χαμόγελο κρύβεται η εξάντληση και η καταπίεση.
Πίσω από τα «ναι» κρύβονται «όχι».
Πίσω από τη σιγουριά κρύβεται «δεν ξέρω».
Και κάποια στιγμή, το «καλό παιδί» αποκαλύπτεται.
Οι μάσκες πέφτουν
και ο απέναντι συνειδητοποιεί ότι είναι εξαπατημένος.
Γιατί το «καλό» ήταν ρόλος.
Υποχρέωση. Ωφελιμισμός. Χειραγώγηση.
✔️ Γιατί το «μην ενοχλείς» είναι η πιο επικίνδυνη εκπαίδευση που λάβαμε.
✔️ Γιατί η συμμόρφωση δεν είναι ασφάλεια.
✔️ Γιατί το να είσαι καλός δεν σημαίνει να είσαι αόρατος.
Κάθε φορά που κρύβεις την αλήθεια σου για να μη «χαλάσεις» τον άλλον,
του στερείς τη δυνατότητα να σε γνωρίσει, να σε αποδεχτεί,
να σε αγαπήσει όπως είσαι. Όχι όπως δείχνεις.
Οι αληθινές σχέσεις δεν χρειάζονται «πολύ καλούς».
Χρειάζονται αυθεντικούς. Ανθρώπους. Όχι ρομπότ.